Proefblog voor 'De klas van juf Linda'

Begin september kwam er op Twitter het berichtje van Linda (www.klasvanjuflinda.nl) met de vraag wie er een gastblog wilde schrijven voor op haar site. Ik had hier wel interesse in en mailde haar voor meer info. Linda vroeg mij om een proefblog te schrijven over een willekeurig onderwerp zodat zij een goede keuze kon maken wie er een gastblog zou gaan schrijven op haar site. Helaas ben ik het niet geworden, maar gelukkig ben ik hier hoofdblogger! Dit verhaal wilde ik jullie niet onthouden!

Vakantie? Nog even niet…

Mijn duo is nog op vakantie als ik de verschrikkelijk groene muur van ons lokaal grijs sta te verven. Huiselijk en gezellig, dat is de sfeer die we dit jaar in onze klas willen creëren. De klas die we krijgen is een klas, geen groep en is behoorlijk onstuimig. De sfeer die we willen creëren straalt rust en huiselijkheid uit. Terwijl ik met 31 graden buiten, binnen de muur sta te verven hoop ik dat de klas ook rustig wordt van ons sfeertje. Het zal toch wel?

Terwijl ik sta te verven droom ik over het ideale klaslokaal. Een lokaal dat zo groot is dat er voldoende ruimte is voor groepjes en hoeken. Dit klaslokaal is een stuk groter dan ons vorige, maar lang niet zo groot als in mijn droomwereld waar ik me op dit moment begeef.

Ik schrik op als ik gebons hoor op het raam. Een collegaatje (komend schooljaar mijn schuin-tegenover-buurvrouw) komt een colaatje brengen om ervoor te zorgen dat mijn vochtpijl in balans blijft. Dat is lief! Ze is razend enthousiast en gaat lekker zitten terwijl ik verder ga met het verven van onze muur.

We kletsen en dromen over het komende schooljaar, hoe zou het gaan lopen? Ze vraagt me, terwijl ik inmiddels de verschrikkelijk groene tegels van het keukenblok beplak met frisse kleurtjes, of ik het niet erg vind dat zij op haar kont zit terwijl ik me in het zweet werk. Welnee, alleen maar gezellig. Ik had me tenslotte voorbereid op een lange eenzame middag. Terwijl we kletsen en ik de tegels beplak is de muur inmiddels droog en kan ik voor een tweede ronde grijze verf. Met de instructies van mijn collegaatje op de achtergrond (nog een klein beetje naar links…) kletsen en dromen we verder over het perfecte klaslokaal. Ik moet lachen, want haar perfecte lokaal is compleet anders dan het mijne. Waar zij het liefst rood, oranje, geel, paars en blauw op de muren wil ga ik voor de zen-grijs. Zo min mogelijk afleiding door de omgeving. Als de muur voor een tweede keer geverfd is vertrekken we samen uit de school. Alarm erop, kind ophalen, klaar met school…

Maar niets is minder waar! Ik zit nu in de schoolmodus en mijn klaslokaal moet zo perfect mogelijk. Ik bedenk dat de dagritmekaartjes toe zijn aan verandering en zo bedenk ik een nieuw dagritmekaartje: zonder plaatje, zonder poespas, maar een rustig dagritmekaartje wat pas bij ons huiselijke, rustige sfeertje. Het maken van dagritmekaartjes is inmiddels zo’n beetje ‘mijn ding’ geworden. De school hangt vol met mijn creaties, ik vind het heerlijk om te doen… Ik snuffel even op mijn favoriete website schoolgirlstyle.com en kom op het idee om het ouderwetse zigzagje te gebruiken. Het worden rustige, mooie, duidelijke dagritmekaartjes. Als de kaartjes af zijn duik ik Marktplaats op om lampenvoetjes, kanten tafellopers, rieten harten en andere accessoires voor een prikkie op de kop te tikken.

Als ik in de laatste week van de vakantie met mijn duo-collega afspreek moet ik haar eerlijk bekennen dat ik nog een keer naar school ben geweest om al wat met tafels en stoelen te schuiven. Gelukkig is ze enthousiast en kunnen we aan de slag met dingen als de handelingsplannen.

Als op de laatste vrijdag van de vakantie tussen 16.00 – 17.00 uur de deuren open gaan voor alle ouders en kinderen weet ik waar ik alle moeite voor heb gedaan: iedereen vind ons lokaal gezellig! Ik ben trots op mezelf, ik heb het wéér geflikt!